Collega’s Cheyenne van den Goorbergh en Sophie Cobussen tekenden vorig jaar bij Feyenoord. Voor het eerst in de geschiedenis komt de club in de eredivisie uit met een vrouwenteam. En Sophie scoorde ook nog eens het allereerste eredivisie-doelpunt! Hoe bewegen Cheyenne en Sophie tussen fysiotherapie en Feyenoord?
Hoe ervaar je dit eerste seizoen bij Feyenoord?
Cheyenne: Toen ik tekende bij Feyenoord had ik geen verwachtingen, ik ging er compleet blanco naartoe. We waren het eerste vrouwenteam dus er was ook geen referentiekader. Maar de club bevalt heel goed en – ook niet onbelangrijk – we doen het heel goed.
Sophie: Ik heb het heel erg naar mijn zin. Toen ik tekende had ik eigenlijk nog geen idee, maar het is heel gaaf om daar zo’n eerste jaar te spelen. Echt boven verwachting. We hebben een leuk team en Feyenoord is een mooie club.
Wat was voor jullie het hoogtepunt bij Feyenoord tot nu toe?
Cheyenne: Het hoogtepunt was toch wel de klassieker. Niet alleen omdat we gewonnen hebben, maar door alles eromheen. Ik voel zelden tot nooit spanning voor een wedstrijd, maar deze keer wel. Gezonde spanning. Ik had er echt zin in.
Sophie: De klassieker. Zonder twijfel. Alles aan die wedstrijd klopte. Hoe we ernaartoe leefden, de sfeer, het publiek; alles viel precies goed. Het was echt een heel bijzonder moment.
Iedereen verwachtte ook dat we zouden verliezen. Ajax gaat al veel langer mee en wij waren net begonnen. En Ajax heeft internationals, wij niet. Druk voelden we dus niet echt, alleen gezonde spanning. En we hadden gewoon heel erg veel zin. We wilden wel even laten zien dat we het Ajax echt wel moeilijk konden maken. En dan die uitslag! 4-1. Het publiek was ook te gek. Voetballen met publiek is zo anders dan zonder. Je zet dan vanzelf steeds een tandje bij. De beleving is echt anders.
Kun je het combineren met je baan als fysiotherapeut?
Cheyenne: Lachend: ‘Nou, ik ben wel blij dat het even winterstop is!’ Ik zit als fysiotherapeut van 08.00 tot 14.00 uur helemaal vol. Ik ga van oefenruimte naar intake naar huisbezoek. Dat zijn zes hele intensieve uren. Omdat je ook met mensen te maken hebt, ben je voortdurend actief bezig. Ieder mens is weer anders en je kunt niet even de automatische piloot aanzetten. Het is wel de bedoeling dat je echt naar mensen luistert. En dan is het na mijn werkdag volle bak trainen. Van fysiotherapie naar Feyenoord. Dat zijn wel lange dagen.
Ik vind het ook mooi van Feyenoord dat ze voor de documentaire ‘Door het Vuur’ veel meiden op hun werk of stageplek hebben gevolgd. Om ook te laten zien hoe het leven er buiten het voetbal uitziet. Het is niet full time voetbal voor ons, we hebben er nog een heel leven naast.
Sophie: Er zijn periodes dat het een uitdaging is, maar ik heb vier jaar gestudeerd en wil daar ook wel echt iets mee doen. Ik werk vier dagen tot het begin van de middag, daarna ga ik trainen. Er is genoeg flexibiliteit in mijn werk om het goed af te stemmen op de trainingen. Ik heb daar een goede balans in gevonden.
Wat vind je het leukste aan je werk als fysiotherapeut?
Cheyenne: Mensen helpen. En samen met cliënten de best werkende oplossing vinden. Die is voor iedereen anders. Als je tien mensen met dezelfde klacht hebt, kun je tien verschillende benaderingen hebben. Het ligt aan de persoon. Behandelen kun je niet alleen. Eerlijkheid en vertrouwen is heel belangrijk. Ik geef ook altijd aan bij mijn cliënten dat ze vooral moeten praten als er iets niet goed is. Dan kijken we verder. Doorgaan heeft dan geen zin, dan kom je niet bij de oorzaak.
Sophie: Het sociale contact, mensen kunnen helpen. Ik vind het fijn dat ik iets kan betekenen in iemands herstel. Samen met de cliënt kijken hoe we een plan kunnen uitstippelen dat past in zijn dagelijks leven en zo naar herstel toe werken. De input van mijn cliënten is onmisbaar. Een behandelplan opleggen heeft geen zin. Pas als de cliënt het ermee eens is levert het iets op.
Wat is je werkdoel?
Cheyenne: Mensen komen met een klacht, en natuurlijk wil je die verhelpen. Maar omgang met de klacht is minstens zo belangrijk. Een ander perspectief bieden kan al helpen. Er zijn mensen die bewegingsangst hebben en last hebben van hyperventilatie. Vragen waarom die angst er is kan al helpen. Mensen inzicht geven in hun klacht en waar het vandaan komt. Eigenlijk is mijn doel mensen zoveel mogelijk helpen door ze zo min mogelijk te zien.
Sophie: Samen met mijn cliënten werken aan herstel. Voor mij is ieder behandelplan en iedere behandeling teamwork.
Wat is je sportdoel?
Cheyenne: Bij Pec speelde ik achterin, maar ik ben een middenvelder. Bij Feyenoord heb ik die kans gekregen en nu is mijn doel gewoon lekker voetballen. De hele wedstrijd rennen en erna kapot zijn. Het hoeft niet altijd mooi voetbal te zijn, lelijk en slim mag ook. Het gaat mij erom dat ik alles geef. Iedere wedstrijd. En daarin ook mijn team help, je doet het niet alleen. Je wil anderen ook meenemen naar jouw niveau. En als ik een mindere dag heb wil ik dat anderen mij meetrekken naar hun niveau. Je doet het samen. Losse eilandjes werken niet bij voetbal. Eigenlijk is dat in mijn werk net zo. Je kunt het niet alleen.
Sophie: Ik ben heel blij met Feyenoord. Dit is wat ik wil. Ik zit helemaal op mn plek.
Gebruik je je kennis als fysiotherapeut in de sport?
Sophie: Ja. Ik kan goed inschatten bij welke klachten ik door kan gaan en bij welke niet. Die kennis ‘misbruik’ ik ook wel eens. Dan weet ik dat iets rust nodig heeft, maar ook niet meteen kapotgaat. En dan ga ik wel door. Ik geef mijn cliënten een ander advies dan mezelf. Bij Feyenoord hebben we natuurlijk ook fysiotherapeuten, die vragen wel eens ‘wat zou je je cliënt adviseren?’ Dan weet ik het al. Ik leer daar heel veel. Ze hebben zoveel ervaring, in fysiotherapie en sport. Als ik in mijn werk tegen dingen aanloop heb ik natuurlijk binnen FysioHolland genoeg collega’s waarmee ik kan overleggen, maar ik doe dat ook bij Feyenoord. Ik heb een schat aan informatie binnen handbereik. Daar heb ik veel aan. En mijn cliënten natuurlijk ook!
Feyenoord maakte de documentaire ‘Door Het Vuur’ over dit nu al historische debuutseizoen. Kijk ‘m hier.