De 27-jarige Izak ging afgelopen maart op wintersport naar Oostenrijk met een duidelijk doel voor ogen. Hij ging de puntjes op de spreekwoordelijke ‘i’ zetten en zich klaarstomen om aankomende winter skiles te gaan geven. Dat plan leek ineens verder weg dan ooit toen hij na een hele lelijke val op de piste zijn spieren en slagader in zijn bovenbeen door sneed. Benieuwd hoe hij er nu, inmiddels 8 maanden later aan toe is? Lees snel verder.
Wat is er precies gebeurd?
Izak: “Het is denk ik de angst van elke skiër, de binding van mijn rechter ski liet los tijdens een afdaling. Ik verloor daardoor de grip, sloeg voor mijn gevoel over de kop en sneed met mijn rechter bovenbeen langs de scherpe kant van mijn ski. Met als resultaat een wond van zo’n 20 centimeter breed, door mijn Quadriceps (bovenbeenspier) en slagader.”
“Op de piste werd ik te hulp geschoten door twee voorbijgaande skiërs, waarvan één een arts bleek te zijn. Hij heeft de wond goed kunnen afdekken en het bloeden voor een groot deel kunnen tegenhouden. Vervolgens ben ik zo snel mogelijk met een helikopter naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht. Eenmaal daar aangekomen, toen mijn skibroek uitging en ik de wond zag kwam het besef hoe groot en erg deze wond was. Ik ben ondertussen nog overgebracht naar een ander universitair ziekenhuis in de buurt waar ze mij met spoed hebben geopereerd.”
Hoe ging het verder in Nederland?
“In Nederland ben ik eerst nog in het ziekenhuis geweest voor controle en daarna moest ik een plek zoeken om te gaan revalideren. Mijn keuze viel snel op FysioHolland Apeldoorn, aangezien zij aangesloten zijn bij een sportschool (Club Pellikaan Apeldoorn). Daar revalideer en train ik tussen de ‘normale’ mensen en niet alleen maar tussen mensen die aan het revalideren zijn. Het motiveert mij wanneer iemand naast mij 80 kilo aan het squatten is, dan denk ik, dat wil ik ook! Uiteindelijk ben ik bij fysiotherapeut Sander Dekker terecht gekomen.”
Hoe zijn de behandeling bij FysioHolland verlopen?
“We zijn eerst gestart met oefeningen in het water (hydrotherapie). Eind mei mocht ik al de sportzaal in en begonnen we rustig met vooral stretchen, fietsen en het verbeteren van de stabiliteit. Het belangrijkste doel was om weer snel te leren lopen.”
“In het begin verliep de revalidatie voor zover dat kan best soepel. Wat heftig was, was dat ik niet meer kon werken, alleen maar thuis zat en mijn wereld ineens heel klein werd. Als klap op de vuurpijl kwam ik er niet uit met mijn werkgever en ben ik noodgedwongen helemaal gestopt met werken daar. Mijn bezoek aan de fysiotherapeut werd een uitje en ik keek ernaar uit om dan weer even onder de mensen te zijn. Helaas blijkt het zo te zijn dat je tijdens je revalidatie vaak twee stappen vooruit doet om er vervolgens weer één achteruit te gaan. Op een gegeven moment voelde ik mij door alles wat er gebeurde erg depressief, ik sliep niet meer en zag de revalidatie echt niet meer zitten.
“Sander maakte iedere week weer een plan en hield daarin echt rekening met de feedback die hij vanuit mij kreeg. Had hij de indruk dat het even wat minder ging? Dan paste hij de trainingen daar direct op aan. Ook wist hij mij mentaal positief te steunen waardoor we toch resultaten behaalden en vooruitgang boekten.”
Hoe gaat het nu?
Mijn prognose was een jaar lang met twee krukken lopen. Het resultaat wat ik samen met Sander heb behaald is:
- van niet kunnen lopen naar 60 minuten lopen met 7 km per uur en 9% helling
- De omtrek van het verwonden been is van 55 centimeter naar 63 centimeter gegaan
- Ik doe squats met 80 kilo en , deadlift met 90 kilo.
“Ik ben Sander ontzettend dankbaar voor de hulp die hij geboden heeft, doordat de revalidatie zo snel is gegaan vertrek ik nu toch naar Oostenrijk! Weliswaar om eerst te werken in de sportwinkel maar ik hoop aan het eind van deze winter ook weer even op de ski’s gestaan te hebben.”